『สารคดีชุดถิ่นทองของไทย』（สมัย สุทธิธรรม/สำนักพิมพ์โอเดียนสโตร์ พ.ศ.๒๕๔๒）の「สุรินทร์
」から出題する。
๑. ในสมัยขอมชุมชนแห่งนี้มิได้ชื่อเมืองสุรินทร์ แต่เมื่อขอมเสื่อมอำนาจลง ไทยจึงมีบทบาทและอำนาจเข้าครอบครองดินเดนส่วนนี้
๒. โดยขั้นแรกเมื่อขอมหมดอำนาจลง บริเวณแถบนี้ถูกทิ้งให้มีสภาพเป็นป่าดง เสมือนหนึ่งเป็นดินแดนตกสำรวจ เป็นเขตเขมรป่าดงมานาน
๓. นับแต่สมัยสุโขทัยมาจนถึงสมัยอยุธยาตอนต้นและตอนกลาง ก็มิได้มีบันทึกหรือกล่าวถึงเมืองสุรินทร์แต่อย่างใด
๔. ได้มีชาวเมืองอัตตะปือแสนแป ซึ่งเป็นเมืองอยู่ในแขวงจำปาศักดิ์ อันมีพวกส่วย พวกกูย ได้เดินทางด้วยกองคาราวานช้าง ข้ามมาจากฝั่งซ้ายแม่น้ำโขงมาสู่ฝั่งขวาตรงกันข้ามกับอำเภอโขงเจียม จังหวัดอุบลราชธานี ในปัจจุบัน