現役の生徒さんからタイ語版の『ノルウェイの森』を頂戴した。タイ語の勉強のために、冒頭の部分だけ、以下に出題することを、原作者(村上春樹氏)、タイ人翻訳者(นาย นพดล เวชสวัสดิ์)、及び、両国の出版社にお許し願いたい。
๑. ในตอนนั้น ผมอายุได้ 37ขวบปี นั่งบนเบาะ เข็มขัดนิรภัยคาดรัดติดที่นั่งในเครื่องบินโบอิงยักษ์ 747 บินฝ่าปุยเมฆมุ่งหน้ามายังท่าอากาศยานฮัมบูร์ก
๒. ฝนหนาวเหน็บของเดือนพฤศจิกายนชะล้างผิวเปลือกโลก ให้ภาพชื้นแฉะชวนหดหู่มาดเยอรมัน
๓. เจ้าหน้าที่ภาคพื้นสวมเสื้อกันฝน ธงทิวปลิวไสวบนยอดอาคาร ป้ายโฆษณาบีเอ็มดับเบิลยู ย้อนกลับมายังเยอรมนีอีกครั้ง
๔. เมื่อเครื่องบินร่อนลงจอดพื้นดินแล้ว ดนตรีแผ่วลอยละล่องออกมาจากลำโพงเหนือศีรษะ เพลงบรรเลงออร์เคสตรา เพลง นอร์วีเจียน วูด ของบีตเทิลส์
๕. ทำนองเพลงไม่เคยพลาด ส่งระลอกหนาวเหน็บผ่านร่างจนสะท้านเยือก คราวนี้ ทำนองเพลงกระทุ้งหนักจนแทบหายใจไม่ออก
๖. ผมโน้มตัวไปข้างหน้า ใบหน้าฝังจมอยู่ในฝ่ามือที่บีบแน่นเพื่อไม่ให้กะโหลกปริแตก ไม่นานนักแอร์โฮสเตสส์เยอรมันหน้าสวย เดินมาถามผมด้วยภาษาอังกฤษว่าไม่สบายหรือไร