『เด็กชายมะลิวัลย์』（ประภัสสร เสวิกุล著 สำนักพิมพ์ดอกหญ้า発行ค.ศ.๒๕๓๐）の「พ่อปู」から出題する。
１．ฝนลงเม็ดพรำๆ เมื่อพ่อกอดขวดเหล้าเดินโซซัดโซเซเข้ามาในตรอก
２．แม่ยืนหน้าบ้านนานแล้ว อย่างน้อยก็ก่อนที่ฝนจะลงเม็ด สายตาของแม่ทอดไปตามทางยาวของตรอก….. แม้ว่าพ่อจะกลับบ้านผิดเวลาอยู่เป็นประจำ แต่แม่ก็ตั้งตารอและคิดอยู่เสมออีกไม่นานพ่อคงจะกลับมา
３．บ่อยครั้งที่แม่สัปหงกหลับคาหัวบันไดบ้าน แต่แม่ก็ไม่ยอมละเลยหน้าที่ซึ่งถือเป็นเรื่องสำคัญในการดูแลปรนนิบัติพ่อ
４．เมื่อพ่อกลับถึงบ้าน ข้าวจะต้องมีอยู่ในหม้อ กับข้าว ๒~๓ ชนิด จะต้องรออยู่ในตู้กับข้าว แน่ล่ะ ……
５．มันย่อมไม่ใช่หมูเห็ดเป็ดไก่หรืออาหารเลอเลิศที่คนมีเงินกินทิ้งกินขว้างกันตามร้านอาหาร อย่างดีของเราก็แค่ น้ำพริกผักลวก หัวหมูกับน้ำจิ้มพริกเหลืองที่ะพ่อชอบ กับผัดชะอมหรือผักคะน้าผัดกระเทียม …..