『เมื่อคุณตาคุณยายยังเด็ก』（ทิพย์วาณี สนิทวงศ์ ฯ / บริษัท การพิมพ์สตรีสาร จำกัด พ.ศ.๒๕๒๐）の「ยาสีฟัน」から出題する。
１．เมื่อคุณตาคุณยายยังเป็นเด็กๆ อยู่นั้น คนแก่ๆ และไม่แก่ที่กินหมากจนปากเปรอะฟันดำนั้นมีอยู่มากมาย ยิ้มแต่ละครั้งอวดดำมืด
２．พวกนี้ตื่นเช้าไม่สีฟันด้วยแปรงหรือด้วยกิ่งข่อย แต่เอาเปลือกหมากนั้นสีๆฟัน แล้วอมน้ำขลุกๆบ้วนทิ้ง
３．ไม่ค่อยเห็นความสำคัญของการแปรงฟัน เพราะมัวแต่คิดว่าอมหมากนั้นสำคัญกว่า บางคนอมหมากแล้วนอนหลับไป เผลอกลืนเอาหมากเข้าไปก็มี กว่าจะรู้สึกตัวก็เข้าไปอยู่ในท้องแล้ว
４．แต่เด็กๆ ที่ไม่ได้กินหมาก ก็มีแปรงสีฟันใช้กันแล้ว ยาสีฟันสมัยก่อนที่นิยมกันมากที่สุดก็เกลือป่นนี้เอง ตื่นเช้าขึ้นมาก็เอาแปรงจิ้มเกลือในโถเค็มๆ แปรงฟันจนสะอาด เกลือนี้รักษาฟันให้ทนทานดี ทั้งราคาก็ถูก ซื้อสตางค์เดียวใช้กันทั้งบ้านตั้งเป็นเดือน
５．ยาสีฟันที่เป็นผงๆ ก็มีขาย แล้วช่วยให้ฟันขาวและมีกลิ่นรสพิมเสนหอมดี น่าใช้กว่าเกลือแต่ต้องเสียสตางค์ซื้อ