『ไม่มีข่าวจากโตเกียว』（เสนีย์ เสาวพงศ์ บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งพับลิชชิ้ง พ.ศ.๒๔๘๘）の「ในมหานครโตเกียว」から出題する。
１．โดยเรือนิตตามารู ฉันเดินทางข้ามจากเซี่ยงไฮ้ไปถึงโกเบ ในเช้าตรู่ของวันต้นเดือนกุมภาพันธ์ที่หมอกกำลังลงจัด ผู้อำนวยการหนังสือพิมพ์ได้โทรเลขด่วนสั่งให้ฉันเดินทางไปโตเกียว
２．ฉันจับรถไฟด่วนโกเบ-โตเกียว ขบวนเข้าจากสถานีซันโนมิยา ฉันพบความอบอุ่นภายในรถชั้นสองอย่างเพียงพอ จนไม่จำเป็นต้องใช้โอเวอร์โค้ต
３．รถคันนี้คนโดยสารไม่แน่นนัก เก้าอี้นั่งมีความกว้างขวางขนาดสองคนจึงเป็นของฉันครองแต่ผู้เดียว
４．ในการเดินทางที่กินเวลาหลายชั่วโมง บางครั้งทำให้รู้สึกเงียบเหงาและอยากหาเพื่อนคุย แต่ฉันพูดภาษาญี่ปุ่นไม่ได้ และเท่าที่รู้มา ชาวญี่ปุ่นเขาไม่ค่อยนิยมพูดภาษาต่างประเทศ
５．ดังนั้น สุภาพบุรุษญี่ปุ่นที่นั่งอยู่ตรงหน้าจึงช่วยแก้เหงาได้ อย่างมากเพียงรับการวางสายตาของฉันไว้บนร่าง และใบหน้าของเขาเพียงบางคราวเท่านั้น มีคนขึ้นลงบ้างตามสถานีใหญ่ๆ ภูมิภาคสองข้างทางรถไฟเป็นทิวทัศน์ที่งดงามมาก และไม่ซ้ำกันเลย