タイ国小学校国語教科書小学３年生前期（พ.ศ.๒๕๓๕)の第６課「ครอบครัวของเพชร」から出題する。
๑. เลิกเรียนแล้ว วีระแยกทางกับพื่อนๆ เดินกลับบ้านคนเดียว วันนี้จิตใจของเขาเบิกบาน
๒. เขาเดินพลางมองดูท้องฟ้าสีครามสดใส มีเมฆสีขาวดังใยสำลีลอยสลับซับซ้อนอยู่ที่ขอบฟ้า ลมพัดเย็นสบาย ใบหญ้าเขียวชอุ่ม ข้างทางเอนลู่ตามลม
๓. ทางสายนี้ทอดยาวจากตัวอำเภอถึงชายทุ่งเชิงเขา ใครๆ มักจะพูดว่ามันเปลี่ยวจนน่ากลัว แต่วีระคุ้นกับทางสายนี้ตั้งแต่เล็กจนโต
๔. เขาจึงรู้สึกว่าระยะทางจากโรงเรียนถึงบ้านของเขาดูใกล้นิดเดียว และตามริมถนนมีบ้านของชาวสวนอยู่ห่างกันเป็นระยะๆ ทำให้หายเปลี่ยว
๕. ที่จริงวีระอยากจะมีเพื่อนไว้เดินคุยแก้เหงาสักคนหนึ่ง เขาเคยใฝ่ฝันว่าจะมีรถจักรยานสักคัน แต่เขาก็เตือนตัวเองว่า อย่าหลงใหลฟุ้งเฟ้อ เพราะเขาเป็นแต่เพียงเด็กจนๆ อาศัยลุงอยู่
๖. แม้ลุงจะรักใคร่เอ็นดูเขาสักปานใด เขาก็มิกล้าที่จะรบกวนลุงให้มากกว่านี้ เขาคิดว่าเขาควรพยายามหาเงินในทางสุจริต เพื่อซื้อจักรยานด้วยตนเอง