『タイ小学校国語教科書（５年生向け พ.ศ.๒๕๖๕）』の第１０章の冒頭部分から引用する。
๑. ถึงแม้จะเป็นเช้าวันหยุด แต่ตู๋ก็ตื่นเช้ามืดตามปรกติ เพื่อไปวิ่งออกกำลังกายที่สวนสาถารณะใกล้บ้าน
๒. คนที่มาวิ่งส่วนใหญ่จะเป็นผู้ใหญ่ วัยเด็กอย่างตู๋มีน้อย เด็กๆ ส่วนใหญ่มักจะห่วงนอน ชอบนอนตื่นสายในวันหยุด ทั้งๆที่การลุกขึ้นมาออกกำลังกายนั้นทำให้ร่างกายสดชื่นแข็งแรง ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บ และโตเร็ว
๓. เมื่อกลับเข้าบ้าน ตู๋รีบไปอาบน้ำ ร่างกายจะได้สะอาดและสดชื่น ตู๋เพิ่งถูสบู่เสร็จ ยังไม่ทันล้างน้ำ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น “กริ๊ง กริ๊ง” ยังไม่มีคนรับสาย “กริ๊ง กริ๊ง” ทำไมไม่มีคนรับ คนในบ้านหายไปไหนกันหมด
๔. ตู๋คิดจะปล่อยให้เสียงโทรศัพท์หยุดไปเอง แต่ฉุกคิดขึ้นมาได้ ถ้าเผื่อพ่อกับแม่ที่ไปทำธุระต่างจังหวัดโทรศัพท์กลับมาแล้วไม่มีคนรับสาย พ่อกับแม่ต้องเป็นห่วงแน่นอน ตู๋รีบคว้าผ้าเช็ดตัวมานุ่ง ก่อนจะวิ่งออกจากห้องน้ำ
๕. คุณพระช่วย พอตู๋ก้าวเหยียบพื้น เท้าที่ยังไม่ได้ล้างฟองสบู่ออก ทำให้ตู๋ลื่นหงายท้องทันที ประมาทจริงๆนะตู๋ แต่ประสบการณ์ที่เคยฝึกหัดการป้องกันตัวมาก่อน ตู๋รีบเก็บหัวโดยงอศอกทั้งสองข้างมาหนีบหัวแล้วประสานมือไว้ท้ายทอย