タイの小学校国語教科書（２年生前期 พ.ศ.๒๕๔๑）から出題する。
๑. เช้าวันหนึ่งในหน้าหนาว หมอกลงหนา ตาหวังพาหลานชายชื่อหลงไปนั่งตกปลาที่หนองน้ำหลังหมู่บ้าน
๒. ตาหวังสวมหมวก แกนั่งถือคันเบ็ด และมองไปที่หนองน้ำอย่างไม่มีความหมาย
๓. นานๆ แกก็ยกคันเบ็ดขึ้นมาดูว่าปลากินเหยื่อหรือยัง เจ้าหลงก็จะถามว่า “ตาได้ปลาไหม” เสียงตาหวังก็จะตอบว่า “ยัง”
๔. สายแล้วหมอกค่อยๆ จางหายไป แสงแดดยามสายในหน้าหนาวไม่ร้อนนัก ตั้งแต่เช้าตาหวังตกปลาหมอได้เพียงตัวเดียว แกบอกเจ้าหลงหลานชายว่า “หลงกลับบ้านเถอะลูก เดี๋ยวจะไปโรงเรียนไม่ทัน”
๕. ตาหวังกับเจ้าหลงจึงลุกขึ้นเดินกลับบ้านอย่างรวดเร็ว เจ้าหลงเหลียวไปมองหนองน้ำอีกครั้ง แล้วพูดว่า”ช่างไม่มีปลาเลยนะตา”