前回に引き続き、『เด็กชายมะลิวัลย์』（ประภัสสร เสวิกุล สำนักพิมพ์ดอกหญ้า พ.ศ.๒๕๓๐）から出題する。章のタイトルは「รั้วสังกะสี」である。
１．แม่เล่าว่า ก่อนสงครามโลกครั้งที่สอง มีญี่ปุ่นมาทำมาหากินในกรุงเทพฯ อยู่ไม่น้อย
２．บางคนเปิดร้านตัดแว่นตา บางคนเป็นหมอฟัน บางคนเป็นเสมียนตามห้างญี่ปุ่น…
３．แต่พอญี่ปุ่นยกกองทัพมาขึ้นฝั่งไทยที่ปากน้ำและภาคใต้ บรรดาชาวญี่ปุ่นในกรุงเทพฯ ก็พากันถอดชุดธรรมดามาสวมเครื่องแบบนายทหารญี่ปุ่นกันพรึ่บพรั่บ
４．แม้แต่นายธนาคารญี่ปุ่นคนหนึ่งก็เพิ่งทราบความจริงกันในตอนนั้น ว่าแกเป็นนายพลคนสำคัญของกองทัพงิที่เข้ามาวางแผนการใช้ดินแดนไทยเป็นฐานที่มั่นให้ทหารของพระเจ้าจักรพรรดิเคลื่อนพลไปตีมาเลเซีย เกาะสิงคโปร์ อินโดจีนของฝรั่งเศส และพม่า
５．แม่เล่าว่ากรุงเทพฯ เริ่มคับขัน เมื่อฝ่ายพันธมิตรมีชัยในยุโรป และตีโต้ญี่ปุ่นในแปซิฟิคกับเอเซียอาคเนย์ พร้อมๆกับที่ความขาดแคลนเสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม อาหาร ยารักษาโรค และเครื่องอุปโภคบริโภคต่างๆกำลังระบาดไปทั่วนั้น เครื่องบินของฝ่ายสัมพันธมิตรก็เริ่มบินมาทิ้งระเบิด…..